Not known Facts About لوپوس یک بیماری
Not known Facts About لوپوس یک بیماری
Blog Article
همان داروهایی که برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به بدن مورد استفاده قرار می گیرند، توانایی طبیعی بدن را نیز برای مقابله با عفونت ها مختل می نمایند.
بیماری پریودنتال؛ استاتین چه نقشی در بیماری التهاب لثه دارد؟
یکی از علائم لوپوس، التهاب و تورم اندامهاست که نه تنها در مفاصل، بلکه در اندامهایی مانند مغز، قلب، کبد، کلیه و پوست هم مشاهده میشود.
عوارض جانبی بلیموماب حالت تهوع، اسهال و عفونت است. مصرف این دارو به ندرت باعث بدتر شدن افسردگی میشود.
به سوالات پزشکی در این بخش پاسخ داده نمیشود . از ارسال پیام های تبلیغاتی در این بخش خودداری نمایید .
این افراد با خطر جدی مواجه هستند و باید به آنها توجهی ویژه شود.
به تنهایی یا با پمادهای استروئیدی برای بثورات پوستی استفاده شود.
حساسیت به نور خورشید: در این حالت بعد از تماس با نور خورشید، جوش ایجاد می شود.
حتی اگر استرس بر روی شرایط شما تاثیری نداشته باشد، اما استرس هیجانی میتواند باعث بدتر شدن آن شود. یاد بگیرید که چگونه هر گونه استرس را در زندگی خود مدیریت کنید. می توانید از تکنیک های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن استفاده کنید و یا با خانواده و دوستان خود صحبت کنید. از گروه های پشتیبانی نیز می توانید بهره ببرید.
افراد مبتلا به لوپوس به شدت مستعد ابتلا به عفونت ها از جمله عفونت های پوستی و مجاری ادراری هستند . آن ها حتی ممکن است به بیماری سپسیس مبتلا گردند که در آن عفونت از طریق جریان خون در کل بدن پخش می شود.
حضور در فعالیت های مدیتیشن و آرامش بخش، مثل: یوگا و تای چی؛
بررسی ادرار فرد ممکن است افزایش سطح پروتئین یا گلبول های قرمز خون را در ادرار نشان دهد که اگر لوپوس کلیه بیماری روماتولوژیک لوپوس های فرد را تحت تأثیر قرار داده باشد ممکن است رخ دهد.
اگر لوپوس دارید باید از قرص های پیشگیری از بارداری استفاده کنید که حاوی هورمون پروژسترون و مقدار کمی هورمون استروژن است و یا می توانید از روشهای فیزیکی جلوگیری کننده از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید. این کار به این دلیل است که هورمون استروژن به احتمال زیاد باعث تشدید بیماری میشود. اگر تحت درمان با داروهای استروئیدی هستید، باید از داروهای ضد بارداری مدروکسی پروژسترون استات که به صورت تزریقی تجویز می شود، اجتناب کنید.
این روش موثر است؛ زیرا حتی وقتی که هیچ علامتی در فرد مشاهده نمی شود، باز هم می توان بیماری را تشخیص داد.